Akcja Katolicka Diecezji Rzeszowskiej

     „Dajmy świadectwo miłości” pod takim hasłem w dniach od 15-22 maja 2010 r. odbyła się organizowana przez Akcję Katolicką Diecezji Rzeszowskiej Pielgrzymka Rowerowa z Rzeszowa do Marija Bistricy Chorwackiego Sanktuarium.

     W pielgrzymce uczestniczyło 85 osób w tym trzech kapłanów i jeden brat zakonny. Kolarze pielgrzymi mieli do pokonania w ciągu sześciu dni blisko 900 km. Jednak nie kilometry, ale deszczowa i wietrzna pogoda dawały się najbardziej we znaki.

     Po pierwszym Górskim etapie pokonując 160 km pielgrzymi dotarli do Hummennego na Słowacji. Kolejne dwa dni okazały się trudniejsze i bardziej wymagające ze względu na pogodę. Padający przez całą niedzielę ulewny deszcz sprawił, że niektóre odcinki trasy w okolicach Trebiszowa były nie przejezdne.

     W trzecim dniu pielgrzymi przejechali trasę z Miszkolca – Tapolci do Budapesztu pokonując rekordowy odcinek drogi wynoszący 242 km., a dodatkowym utrudnieniem był ukośny do kierunku jazdy północnozachodni wiatr.

     Po tych wyczerpujących etapach pogoda stawała się bardziej łaskawa dla pątników na rowerach. W piątym dniu pielgrzymi dojechali do Ludbreku Sanktuarium Najświętszej Krwi Chrystusa. W 1411 r. miał tutaj miejsce cud eucharystyczny: pewien kapłan, odprawiając Msze św. w kaplicy Krzyża Świętego (na zamku Batthany), zwątpił w przemienienie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Wątpiąc, na własne oczy zobaczył w kielichu prawdziwą ludzką krew. Kapłan bardzo się przestraszył i przy pomocy murarza ukrył relikwie Najświętszej Krwi Chrystusowej. Umierając na łożu śmierci odkrył tajemnice o cudzie, i odkrył miejsce ukrycia relikwii. Wierni zaczęli zaraz czcić relikwie i składać śluby. Cuda, jakie sie zdarzały (za wstawiennictwem Najświętszej Krwi) zostały wpisane w Księdze cudów. 

    W szóstym dniu pątnicy dotarli do celu pielgrzymki, do Mariji Bistricy. Obiektem kultu jest tu późnogotycka, drewniana figura Matki Bożej pochodząca z XV wieku.

 Tradycja mówi, że figura była początkowo (w latach 1499-1545) czczona w drewnianej kaplicy na wzgórzu Vinski Vrh 3 km od obecnej świątyni.

W obliczu zagrożenia atakiem Turków 4 maja 1545 miejscowy proboszcz w tajemnicy przeniósł już wtedy słynącą cudami figurę do kościoła parafialnego w Mairiji Bistricy i zakopał pod chórem. Wiadomość o miejscu ukrycia rzeźby proboszcz zabrał ze sobą do grobu.

Poszukiwania trwały do 1588 roku, gdy (według legendy) jasne światło wydobywające się spod kościelnego chóru wskazało miejsce ukrycia figury. Z powodu narastającego ruchu pielgrzymkowego w 1721 roku wybudowano drogę z Mariji Bistricy do pobliskiej Kasiny, a w 1753 przedłużono ją do Zagrzebia.

Obecny kościół został wybudowany w latach 1879-1882 w stylu neorenesansowym.

W 1921 roku papież Pius XI nadał bystrzyckiemu kościołowi tytuł bazyliki mniejszej, a arcybiskup Zagrzebia Ante Bauer koronując figurę ogłosił Matkę Boską Królową Chorwatów. 3 października 1998 roku papież Jan Paweł II beatyfikował w Mariji Bistricy kardynała Alojzije Stepinaca.

Po Mszy Świętej sprawowanej w sanktuarium pielgrzymi wyruszyli w trasę powrotną tym razem dwoma autokarami zatrzymując się po drodze w Budapeszcie na nocleg i całodniowe zwiedzanie.

 Trud pielgrzymkowych dni został wynagrodzony zwiedzaniem ślicznego Budapesztu, który przybliżała z wielką erudycją pani Jadwiga - Polka mieszkająca od trzydziestu lat na Węgrzech.

 Majowa Pielgrzymka do Mariji Bistricy, Chorwackiej Częstochowy była okazją by „dać świadectwo miłości”, oraz wytrwałości w pokonywaniu trudów pielgrzymowania rowerowego.

 Ks. Władysław Zdeb