Akcja Katolicka Diecezji Rzeszowskiej

Spotkania formacyjne Akcji Katolickiej – "Wiara- tajemnica spotkania Boga z człowiekiem"...

„Wiara - tajemnica spotkania Boga z człowiekiem” – to tytuł spotkania formacyjnego członków i sympatyków Akcji Katolickiej, Księży Asystentów Dekanalnych i Parafialnych, które odbyło się w dniu 20 października 2012r. w parafii św. Michała Archanioła w Rzeszowie. Obecni byli również Asystenci Diecezjalni, Ks. Prałat Stanisław Potera, Ks. dr Paweł Synoś, przybył do nas Ksiądz Biskup Ordynariusz Kazimierz Górny. W homilii hierarcha przypomniał, że Rok Wiary ma rozbudzać w wierzącym aspiracje do wyznawania wiary w pełni, wyznawania z ufnością i nadzieją.

Rok Wiary ma być zaproszeniem do pogłębienia wiary i przełożenia jej na konkretne decyzje życiowe. Życzył abyśmy żyli sakramentami, kochali Matkę Bożą Różańcową, kochali Polskę, mieli ufność w Miłosierdzie Boże, a w codzienności byli darem dla drugiego człowieka i realizowali nasze powołanie, z którego będziemy rozliczani.

Wykład na temat „Wiara- tajemnica spotkania Boga z człowiekiem” wygłosił Ks. Krzysztof Golas ( KUL), który prowadził rozważania nad prawdami wiary, ich powiązaniu z życiem i wyzwaniami we współczesnym świecie.

Rozważania dotyczyły również wiary, jako postawy, jako relacji między człowiekiem a Bogiem. Wiara jest doświadczeniem, jest poręką dóbr przyszłych, jest tajemnicą spotkania Boga z człowiekiem. Bóg jest nam potrzebny, a nie dobra ziemskie, Bóg dopuszcza sytuacje /nieszczęścia, kataklizmy/, poprzez które człowiek widzi swoją kruchość podkreślał prelegent. Poza chrześcijaństwem nie ma wiary, jest tylko przygotowanie do przyjęcia wiary, tylko chrześcijaństwo zbawia, nie można nas katolików postawić na równi z innymi religiami, poprzez chrzest weszliśmy do wiary Chrystusowej, tylko z nami Jezus się utożsamiał.

Wierzyć to przyjąć prawdę, że w nas mieszka Bóg, wiara nie jest tożsama z wiedzą o Bogu. Pytając o wiarę, należy postawić pytanie o zbawienie? Czy ja potrzebuję kogoś więcej, czy potrzebuje Bożej bliskości? Bóg pyta człowieka, czy chcesz być zabawiony?

Często wiarę i zbawienie sprowadzamy do obrzędów, pewnych formalności, do religii, do uczynków, będzie ona wówczas zimna, a wiara ma być gorąca. Mamy też do czynienia z wiarą powierzchowną, formalną, albo wręcz pozorną. Człowiek deklarując, że wierzy, w istocie żyje tak, jakby nie wierzył, wiara nie ma żadnego wpływu na jego życie, postawy, czy sposób myślenia, za tą rzekomą wiarą nie idzie żadne realne zaangażowanie ani praktykowanie. Słyszymy wygodny slogan: wierzący—niepraktykujący, to jest przeniesienie wiary i Pana Boga, w sferę czystej, a raczej pustej teorii. Zbawienie człowieka nie dokonało się w sposób formalnoprawny, na papierze, zbawienie człowieka dokonało się na krzyżu, Syn Boży, Bóg i Człowiek, we własnej osobie, przyszedł na ziemię, by osobiście dokonać dzieła pojednania i odkupienia człowieka, czy wolno wobec takiej miłości i cierpienia przechodzić obojętnie, nie! To wymaga naszej odpowiedzi w postaci miłości i zaufania - to nasza wiara. Pytanie o wiarę powinno być zastąpione pytaniem o zbawienie, czy ja potrzebuję zbawienia?

Chrystus przynosi dar zbawienia, dar wiary każdemu człowiekowi, ale nie każdy go przyjmuje, tylko ufne otwarcie się człowieka na Boga jest wiarą. Wiara rodzi się ze słuchania Słowa Bożego, Kościół żyje przez to, że słucha Słowa Bożego, Pan Bóg daje słowa obietnicy, mówi o wieczności, chce człowieka do niej doprowadzić, jest posłuszny, czyni wszystko, co obiecał człowiekowi.

Wiara to pójście w bliskości z Bogiem, to pewność, że ze mną jest Bóg, to tracenie czegoś ze względu na przyznanie się do Chrystusa. Każdy dostał łaskę wiary, ale może się jej zaprzeć, brak wiary oznacza, że sami odrzucamy Boga, czyli jedyny ratunek. Tym samym skazujemy się na potępienie, zbawienie lub potępienie to jest prosta, logiczna konsekwencja naszej decyzji - za lub przeciw Bogu.

Łaska wiary otrzymana na chrzcie świętym, jest skarbem, o który trzeba dbać całe życie. Wiara nigdy nie jest sprawą prywatną i nie można ograniczać jej tylko do murów kościoła, nie można zostawiać jej przed drzwiami ministerialnego gabinetu, zakładu pracy, uczelni czy szkoły, wiary nie można zachowywać dla siebie. Choć jej wyznawanie ma wymiar osobisty, zachowuje przy tym charakter publiczny. Zerwanie więzi z Kościołem jest równoznaczne z wyparciem się wiary, która „(...) potrzebuje wspólnoty wierzących. Każdy wierny może wierzyć jedynie w wierze Kościoła” (KKK 1253). Trzeba dbać o jej wzrost, tak by stała się świadectwem budującym wiarę drugiego człowieka, a do świadectwa wiary zobowiązany jest każdy ochrzczony, wiara tożsama jest ze zbawieniem.

Dziś, gdy wiarę się ośmiesza, zniża do poziomu świata, gdy ludzie wierzący nie stają w obronie swojej wiary, potrzebujemy nawrócenia, by zadośćuczynić za grzechy przeciwko wierze i przypomnieć sobie, iż sakrament chrztu świętego jest dla nas zobowiązaniem do pielęgnowania wiary, do rozbudzania w sobie ciągłego pragnienia Boga i życia we wspólnocie z Nim.

Wierzyć - to znaczy nawiązać głęboko osobistą więź z naszym Stwórcą i Odkupicielem w mocy Ducha Świętego, i uczynić tę więź fundamentem całego życia, wierzyć - to znaczy zawierzyć Bogu, powierzyć Mu nasz los. Nigdy nie jest tak, że wiarę mam na takim poziomie, iż nie muszę nad nią pracować, pogłębiać jej, chociaż wiara jest niemierzalna.

Nie ma oddzielenia mojej wiary od czynów, albo bierzemy cały pakiet, albo nic stwierdził prelegent. Przez świadectwo ludzi wierzących rodzi się wiara Kościoła, my jesteśmy powołani z Kościoła do dawania świadectwa wiary, ze swojego powołania powinniśmy uczynić znak dla świata, powinniśmy dzielić się Bogiem ze światem, a za tym pójdzie działanie Ducha Św.

GŁÓWNE PRAWDY WIARY

• 1. Jest jeden Bóg.
• 2. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze.
• 3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty.
• 4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
• 5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
• 6. Łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

Ks. Krzysztof mówił również o zagrożeniach dla wiary zarówno indywidualnych jak i wspólnotowych /desakralizacja, dechrystianizacja/, wyraził troskę o formację dzieci i młodzieży. Kto wierzy nie jest sam, Kościół nie jest w odwrocie jak niektórzy sugerują, Kościół trwał, trwa i będzie trwał, bo jest Chrystusowy, a my mamy życie wieczne podkreślał prelegent, chrześcijaństwo jest religią drogi, którą mamy zawsze iść, jest pielgrzymowaniem.

„Trwajcie mocni w wierze” wołał Ojciec Święty Benedykt XVI w Krakowie w 2006r.

„Trwajcie mocni w wierze!” Wysłuchaliśmy przed chwilą słów Jezusa: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze — Ducha Prawdy” (J 14, 15-17a). W tych słowach Jezus ukazuje najściślejszy związek, jaki istnieje między wiarą i wyznaniem Bożej prawdy, między wiarą i całkowitym poświęceniem się Jezusowi w miłości, między wiarą i życiem według przykazań Bożych. Wszystkie te trzy wymiary wiary są owocem działania Ducha Świętego. Działanie to objawia się, jako wewnętrzna moc, która jednoczy serca uczniów z Sercem Chrystusa i uzdalnia ich do miłowania braci, tak jak On ich umiłował. Tak, więc wiara jest darem, ale jednocześnie jest też zadaniem.

Rok Wiary ma nas ośmielić, nas wierzących do wyznawania wiary z przekonaniem, odwagą i radością. Cenną i niezbędną pomocą w uzyskaniu dostępu do systematycznej wiedzy na temat treści wiary jest Katechizm Kościoła Katolickiego. Spotkaniu towarzyszyła dyskusja oraz komunikaty o bieżących sprawach w Akcji Katolickiej. W tym samym dniu, w godzinie Miłosierdzia Bożego miało miejsce spotkanie członków Akcji Katolickiej w Jaśle, w parafii św. Stanisława Bpa, wykład tej samej treści wygłosił również Ks. Krzysztof Golas.

„Któż jak Bóg”

Małgorzata Jaworska

ODPUSTY NA ROK WIARY

Stolica Apostolska postanowiła udzielić odpustu zupełnego z okazji rozpoczynającego się 11 października Roku Wiary. Informuje o tym dekret Penitencjarii Apostolskiej, opublikowany z upoważnienia Ojca Świętego.

Benedykt XVI postanowił, że odpust zupełny mogą pod zwykłymi warunkami uzyskać wierni, którzy w okresie od 11 października br. do 24 listopada 2013 roku:

1. Wezmą udział, w co najmniej w trzech konferencjach misji świętych lub co najmniej trzech wykładach na temat dokumentów II Soboru Watykańskiego i artykułów Katechizmu Kościoła Katolickiego, w jakimkolwiek kościele lub stosownym miejscu.

2. Za każdym razem, gdy odbędą pielgrzymkę do którejś z bazylik papieskich, katakumb chrześcijańskich czy sanktuarium wskazanego przez ordynariusza miejsca z okazji Roku Wiary i wezmą tam udział w nabożeństwie, bądź będą się modlić, medytować, kończąc modlitwą „Ojcze nasz”, Wyznaniem Wiary, wezwaniem do Matki Bożej lub świętych.

3. W dniach wyznaczonych z okazji Roku Wiary przez ordynariusza, zgromadzą się na uroczystej Eucharystii lub liturgii godzin, dodając Wyznanie Wiary.

4. W dniu dowolnie wybranym podczas Roku Wiary na pobożne nawiedzenie baptysterium lub innego miejsca, w którym otrzymali chrzest, jeśli odnowią przyrzeczenia chrzcielne.

Ponadto biskupi diecezjalni mogą w najbardziej stosownym do tego dniu (np. 24 listopada 2013 – zakończenie Roku Wiary) udzielić błogosławieństwa papieskiego wraz z odpustem zupełnym.

Odpust zupełny mogą uzyskać także osoby, które z poważnych przyczyn nie mogą spełnić wyżej wymienionych warunków (na przykład mniszki klauzurowe, osoby chore, starsi, więźniowie), jeśli będą jednoczyć się duchowo, na przykład podczas transmisji telewizyjnych lub radiowych uroczystości Roku Wiary pod przewodnictwem Ojca Świętego lub biskupa diecezjalnego i odmówią „Ojcze nasz”, Wyznanie Wiary oraz inne modlitwy odpowiadające celom Roku Wiary, ofiarowując jednocześnie swoje cierpienia i niewygody.

Za: st (KAI) / pm