Akcja Katolicka Diecezji Rzeszowskiej

Spotkanie dekanalne Akcji Katolickiej – dekanat Sokołów Młp. 22.09.2009 r.

We wtorek 22 września 2009r. w kościele Św. Jana Chrzciciela w Sokołowie Małopolskim, uczestniczyliśmy w kolejnym spotkaniu dekanalnym. Eucharystia w parafialnym kościele zgromadziła wielu parafian i członków z POAK. W koncelebrze uczestniczyli: Asystent Diecezjalny ks. Stanisław Potera, Asystent Dekanalny ks. Jan Krzywiński, Dziekan Dekanatu ks. Jan Lib, proboszcz ks.Jan Prucnal, księża Asystenci Parafialnych Oddziałów Akcji Katolickiej z parafii Górno, Krzywa Wieś, Kamień, Łowisko, Mazury, Medynia Głogowska, Nienadówka, Sokołów Małopolski, Trzeboś.

Spotkanie wspólnotowe odbyło się w sali parafialnej. Ksiądz Asystent Dekanalny wygłosił referat dotyczący tematu który przeżywamy w obecnym roku duszpasterskim "Otoczmy troską życie", skupił się na dwóch tematach: o życiu i rodzinie. Otoczmy troską życie – hasło to należy rozumieć jako troskę o wszelkie formy życia, które wyszły z rąk Stwórcy. Owa troska o życie, obejmuje zarówno środowisko naturalne i życie człowieka w wymiarze fizycznym, psychicznym i duchowym. Program kwestii troski o życie został już nakreślony przez Sługę Bożego Jana Pawła II wencyklice "Evangelium vitae" – którą Ojciec Święty nazywa Ewangelią życia, kulturą życia czy cywilizacją miłości. Wszelkie inicjatywy promocji i obrony życia muszą mieć solidne fundamenty czyli muszą bazować na chrześcijańskiej koncepcji osoby ludzkiej stworzonej na Boży obraz i podobieństwo Boże - podkreślił prelegent. Niebywały atak na ludzkie życie dokonuje się dziś w "białych rękawiczkach" w majestacie prawa, tzw. "demiurdzy"- budowniczowie dzisiejszego świata chcą tworzyć nowy ład i nowego człowieka "na swój obraz i swoje podobieństwo" którego nic i nikt nie będzie krępował w imię tzw. wolności, życie ludzkie zaś uczyniono materiałem laboratoryjnym. To co wypracowały pokolenia a dotyczyło rodziny i życia, obecnie w imię tzw. autonomii zostaje wyrażone w niesprawiedliwych prawach, dotyczących aborcji, eutanazji, antykoncepcji, sztucznego zapłodnienia, wykorzystywania embrionów ludzkich do badań medycznych, legalizacji związków homoseksualnych. W Europie XXI wieku, wydaje się nowoczesnej i pragmatycznej, świadomie ogranicza się prokreację i wspiera antykoncepcję, nie zważając na konsekwencje (niże demograficzne, starzejące się społeczeństwo). W 2000 roku 15 krajów UE weszło w fazę spadku liczby ludności, jeśli ten stan utrzyma się do 2020r. liczba ludności Europy spadnie o 88 mln w 2010 r. W obliczu tych zagrożeń władze publiczne wydają się być ślepe a może celowo prowadzą taką politykę, przyczyniając się do wymierania swoich narodów. Nas nie mogą zrażać czy paraliżować głośne krzyki mass mediów promujących kulturę śmierci, gdyż walka idzie o zbyt wiele, o przyszłość Europy i naszej ukochanej Ojczyzny. Zachętą niech będą słowa Jana Pawła II "każdy z was.... znajduje w swoim życiu jakieś swoje Westerplatte ..." jakąś słuszną sprawę o którą może walczyć, podkreślił prelegent. Co czynić, jak powstrzymać zbrodniczą rękę Kainów i Herodów XXI wieku. Jezus Chrystus w Ewangelii św. Jana mówi "Ja przyszedłem po to aby [owce] miały życie i miały je w obfitości" (J10.10). Troska Jezusa o stworzonego przez Niego człowieka, ma sprawić byśmy i my odkryli, że życie jest darem i potrafili się nim zachwycać każdego dnia, abyśmy wyrażali wieki szacunek do własnego życia i życia innych ludzi oraz do stworzonego świata. My ludzie wierzący, pokazujemy przykładem swego chrześcijańskiego życia, iż szczęśliwe udane życie, bez lęku, niepokoju, rozpaczy czy pustki, to życie budowane na trwałym solidnym fundamencie – na skale, jaką jest Jezus Chrystus. Jak jednak pogodzić czasem naszą chrześcijańską radość życia z cierpieniem, które nie zawsze rozumiemy, jak unieść ciężar smutku i goryczy? W takiej sytuacji bardzo wiele zależy od mojej wiary, czy wierzę w obietnicę i zapewnienia samego Chrystusa "Ja Jestem z wami, nie lękajcie się, przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście a Ja was pokrzepię" (Mt 11,28). Zaś św. Paweł, który wiele wycierpiał dla Jezusa, wspiera nas nadzieją złożoną w Bogu "Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam" (Rz 8,21), "Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia" (Flp 4, 13), "Pan stanął przy mnie i wzmocnił mnie" (2Tm ,17). Potrzeba tej wielkiej pokory, zaufania i miłości do Boga, naszego Ojca jaką miał biblijny Hiob, który stracił wszystko, bogactwo oraz rodzinę "Hiob wstał, rozdarł szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam powrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione" (Hi 1,20-21). Troska o życie w myśl hasła duszpasterskiego ma obejmować również życie drugiego człowieka - bliźniego, jako realizację przykazania miłości "kochaj bliźniego swego jak siebie samego". Owa troska może przybierać różne formy: podejmowanie wolontariatu, honorowe krwiodawstwo, objęcie pomocą duszpasterską osób w żałobie, osób uzależnionych, osób które straciły sens życia, kobiet które utraciły dziecko w wyniku poronienia. Inna forma promocji daru życia: celebrowanie rocznic w rodzinach (urodzin dziecka, jubileuszy małżeńskich), wspieranie ruchów religijnych które wychowują do dojrzałej wiary, pobudzają do troski o życie duchowe człowieka. Podejmowanie duchowej adopcji życia poczętego, promocja Dnia Świętości Życia. Poruszając temat daru i świętości życia, nie sposób nie odnieść się do rodziny "kolebki życia" albo "sanktuarium życia", wspólnoty życia i miłości. Na na niej to spoczywa odpowiedzialność za życie. Jak podkreśla Pasterz naszej diecezji ks. Biskup Kazimierz Górny "jesteśmy na przełęczy kulturowej i dziejowej, uderzają w nas wichry, a szczególnie w rodzinę, by zlikwidować ją we właściwych jej strukturach. Mówi się o nowych modelach rodziny (rodziny niepełne, wtórne, konkubinaty, homoseksualne) , te tzw. "nowe modele" są ułudą. Zapominamy o dzieciach, pierwszych ofiarach, które doświadczają konsekwencji tych modeli”. Źle rozumiane i przeżywane pojęcie wolności przez współczesnego człowieka w dzisiejszym czasie jakby przekreśla zamysł Boga wobec małżeństwa i rodziny. Stąd wynika troska Kościoła o ocalenie i urzeczywistnienie całej prawdy i pełnej godności małżeństwa i rodziny, to małżeństwo i rodzina budują Kościół. W obliczu tych wyzwań, rodzina tradycyjna, oparta na trwałym związku okazuje się o wiele mocniejsza niż się sądzi. W Polsce jak wykazują niezmiennie badania socjologiczne, małżeństwo i rodzina, szczęśliwe życie rodzinne uznawane są za jedyne najważniejsze wartości. Skąd więc rozpad rodzin? Dane wskazują, iż dotyczy to młodych małżeństw, czyli w okresie formowania i stabilizowania rodziny. Stąd wielkie wołanie, by rodzina stała się tym, czym jest ze swej natury, aby na nowo odkryła swoją tożsamość – to czym jest i swoje posłannictwo, czyli to co może i powinna czynić. Tak więc zadania rodziny chrześcijańskiej można naświetlić w czterech aspektach: - tworzenie wspólnoty osób, gdzie miłość powinna być zasadą i mocą komunii małżonków, rodziców, dzieci, dziadków, krewnych - służba życiu, Bóg jako dobry i kochający Ojciec powołuje rodziców do szczególnego uczestnictwa w swej miłości, by podjęli odpowiedzialną współpracę w przekazywaniu życia ludzkiego - uczestnictwo w rozwoju społeczeństwa, wyrażanie opinii w kwestii małżeństwa i rodziny, szczególnie tam gdzie instytucje państwowe naruszają prawa i obowiązki rodziny - uczestnictwo w życiu Kościoła, rodzina chrześcijańska uczestniczy w posłudze Kościoła – głosi Ewangelię dla innych rodzin, przygotowuje do życia dzieci, by wypełniały swe zadania zgodnie z otrzymanym przez Boga powołaniem, przygotowuje do świadomego przyjmowania i przeżywania sakramentów świętych, wychowuje dzieci do modlitwy przez żywe świadectwo rodziców, uczy dostrzegać w każdym człowieku godność osoby i dziecka Bożego. Jan Paweł II w Liście do Rodzin w 1994 roku przypomniał, że pośród dróg, po których Kościół idzie z człowiekiem w jego ziemskiej egzystencji, rodzina jest tą drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą. Dlatego tak ważne wydaje się, by mówić o rodzinie tradycyjnej, ukazywać jej wartość światu, gdyż ona jest dla świata kolebką cywilizacji i miłości, źródłem radości, a przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę. Istnieje z naszej strony potrzeba wielkiego świadectwa radości życia, które jest darem Stwórcy zreasumował prelegent.

Prezes DIAK Janina Błażej podziękowała za rozważanie, za pochylenie się nad tym tematem. Jest to temat złożony, który kryje w sobie tyle dramatów ludzkich , rozpadające się rodziny poprzez emigrację, dysfunkcje rodzin, dzieci opuszczone przez rodziców "eurosieroty" – to zaburzenie podstawowych funkcji w rodzinie. Karmić się słowem Bożym, wprowadzać je w życie, trwać w rodzinie, kochać Ojczyznę, to wartości których musimy bronić, co podkreśliła słowami wiersza:

• Ojczysty dom to raj, dar Ojca Niebieskiego;
• Chociażbyś przeszedł cały kraj, nie znajdziesz piękniejszego.
• Tu się dziecina pierwszy raz do matki uśmiechnęła,
• Tu się uczyła Boga znać, tu modlić się zaczęła...

Wiceprezes Władysław Kniewski na wstępie przytoczył słowa Jana Pawła II wypowiedziane do biskupów polskich, 12 stycznia 1993 r. ''Niezastąpionym środkiem formacji apostolskiej świeckich są organizacje, stowarzyszenia i ruchy katolickie. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Akcja Katolicka, która kiedyś w Polsce żyła i przyniosła tyle wspaniałych owoców. Trzeba więc, aby na nowo odżyła. Bez niej bowiem infrastruktura zrzeszeń katolickich w Polsce byłaby niepełna''. Akcja Katolicka jest narzędziem nowej ewangelizacji, szkołą miłości, jedności, siły i pokory. Uczymy się podobnie myśleć i wspólnie działać, pamiętając słowa Chrystusa: "Gdzie dwóch lub trzech gromadzi się w imię Moje, tam Ja jestem pośród nich" - podkreślił Wiceprezes. Trzeba zatem działać wspólnie, aby uczniowie Chrystusa nie byli rozproszeni. Wspólne działanie w Kościele, pasterzy i świeckich, podejmowane w imię Ewangelii, w mocy Ducha Świętego, to zespolenie wysiłków dla dobra Kościoła.

Swoje działania w POAK przedstawili prezesi z poszczególnych oddziałów, wszyscy podkreślali, iż starają się realizować zalecenia DIAK na każdy rok pracy.

POAK – Sokołów Małopolski – p. Teresa Kucia - oddział działa od 10 lat, odbywa systematyczne spotkania, bierze czynny udział w życiu parafii i życiu miasta, uczestniczy w spotkaniach formacyjnych i rekolekcjach AK, w oddziale są Radni, członkowie Rady parafialnej, poseł.

POAK Kamień – p- Krystyna Hanus – grupa liczy 12 osób, prowadzi modlitwy wspólnotowe (koronka do Bożego Miłosierdzia, Różaniec, Droga Krzyżowa, śpiewy godzinek), współpracuje z Domem Pomocy Społecznej.

Parafia Górno - ks. Proboszcz poinformował iż, jest grupa ludzi zaangażowanych i zostanie powołany POAK

POAK Łowisko – p. Stanisłwa Cholewa – POAK istnieje ponad 10 lat, podobnie jak inne oddziały prowadzą modlitwy, współpracują z organizacjami działającymi na terenie parafii,

POAK Mazury – p. Bożena Smolak – oddział liczy 11 osób, prowadzi współpracę z BGŻ (pomoc żywnościowa dla potrzebujących), ściśle współpracuje ze szkołą (w POAK są pedagodzy), uczestniczy w akcji sióstr Michalitek z Miejsca Piastowego - "Adopcja serca" - pomoc w nauce dzieciom z misji w Kamerunie - pomoc finansowa, organizował Dzień Dziecka "Serce dla serca", zorganizował półkolonię dla 56 dzieci z bogatym programem wychowawczym (poznawanie własnych korzeni, rozwijanie sprawności - basen, rozrywka – gry i zabawy). Współpracuje z Izbą Regionalną, z Domem Pomocy w Górnie – tj. uwrażliwianie dzieci na losy ludzi starszych. Sfinansował pobyt (opłata) w przedszkolu dla dziecka z jednej potrzebującej rodziny.

POAK Medynia Głogowska p. Ryszard Gołojuch – oddział zorganizował Dzień Seniora, Dzień Św. Franciszka, konkurs palm wielkanocnych. Pozyskując dotacje z programu UE zorganizował półkolonię dla dzieci z bogatym programem m.in. poznajemy zawody – strażak, policjant, oraz Parafialny Dzień Dziecka. Prowadzi współpracę z BGŻ.

Parafia Nienadówka – obecny ks. Proboszcz poprosił o wyjaśnienie, dlaczego AK ma istnieć w parafii, skoro są inne grupy? Zapytał o cel działania AK, o formację Akcji Katolickiej.

Parafia Trzeboś – ks. Proboszcz przybył z grupą młodzieży, podejmie inicjatywę stworzenia POAK.

Asystent Diecezjalny ks. Stanisław Potera nawiązując do pytań stwierdził, iż Akcja Katolicka według Kodeksu Prawa Kanonicznego jest publicznym stowarzyszeniem wiernych erygowanym przez Konferencję Episkopatu Polski. Jako stowarzyszenie posiada osobowość prawną w Rzeczypospolitej Polskiej na mocy Konkordatu. Daje jej to możliwość wchodzenia w działalność polityczną, wchodzenia w struktury państwa, może wpływać na decyzje, podejmować różne inicjatywy, zajmować stanowiska w sprawie. Jest partnerem w rozmowach z instytucjami państwowymi, Urzędami Samorządowymi, Szkołami, z innymi organizacjami, może samodzielnie występować wobec innych podmiotów publicznych. Celem Akcji Katolickiej jest organizowanie bezpośredniej współpracy katolików świeckich z hierarchią kościelną w prowadzeniu misji apostolskiej Kościoła. Cel ten realizuje przez: pogłębienie życia religijnego, moralnego, intelektualnego i kulturalnego, przenikanie wartościami ewangelicznymi życia społecznego, zajmowanie stanowiska w sprawach publicznych Kościoła, kształcenie działaczy katolickich i wychowanie ich do aktywności w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym. Tożsamości Akcji katolickiej szukamy wszyscy, mamy się od siebie nawzajem uczyć podkreślił ks. Asystent. Terenem działania AK jest parafia, ona ma inspirować do działania, w jedności z duchowieństwem. Ścisła współpraca z duchowieństwem jest charyzmatem Akcji Katolickiej. Pomocą w pracy POAK są materiały formacyjne dostępne w siedzibie DIAK (wtorki i czwartki w godz. 16.00 –18.00). Ponadto systematyczne spotkania formacyjne, dekanalne, rekolekcje oraz informacje dostępne na stronie internetowej AK Krajowej i Diecezjalnej są pomocne w działaniu i pogłębianiu formacji chrześcijańskiej.

Prezes DIAK Janina Błażej podziękowała za liczne przybycie. Wyrażamy wdzięczność zarówno kapłanom jak i wszystkim państwu za obecność podkreśliła Pani Prezes, pięknie dziękujemy za pracę, za bogatą działalność, za każdego człowieka, za te młode osoby przybyłe na spotkanie, to od nich zależy przyszłość Kościoła, naszej Ojczyzny. Uwrażliwienie młodych na to, by uczynili Eucharystię sensem swego życia, doświadczyli obecności Chrystusa w sakramentach, Słowie Bożym i drugim człowieku, by byli prawdziwymi uczniami Chrystusa, to zadanie dla nas wszystkich, naszego wspólnego działania i głębokiej modlitwy podsumowała Pani Prezes. Wspólna modlitwa w intencji rodzin, szczególnie tych które przeżywają trudności, zakończyła owocne spotkanie.

Bóg zapłać za serdeczność !

Opracowała Małgorzata Jaworska